ناگهان چقدر زود، دیر می شود! پایانی تلخ برای دخترک ایلامی
خبر خودکشی دختر 12 ساله ایلامی در همان دقایق اولیه، هم چون سیلی سهمگین استان و سپس کل کشور را در بر گرفت و به تیتر اول خبرگزاری ها بدل شد. دخترکی که در گمنامی زیست، با مرگش آوازه اش در همه کشور پیچید.
این کودک در هلیلان یکی از مناطق محروم استان ایلام در شرایطی بسیار دشوار و طاقت فرسا به سر می بُرد. پدر وی ناتوان جسمی و از کارافتاده و تحت پوشش بهزیستی است و دخترک پیش از مرگ همراه با ۵ عضو دیگر خانواده در فضایی ۱۲ متری با فقر دست و پنجه نرم می کرد.
دخترک 12 ساله ایلامی و دانش آموز مقطع پنجم ابتدایی ، به دلیل مشکلات اقتصادی و خانوادگی در کمال ناباوری دست به خودکشی زد و جان سپرد. خبرهای واصله از شرح این ماجرا هم چون عمر این کودک کوتاه و مختصر است: “دخترک ایلامی به دلیل نداشتن لباس عید خودکشی کرد!” چنین خبر هولناکی دل هر شنونده ای را به درد می آورد. و من نیز به این می اندیشم که مردن در سرزمین من چقدر سهل و آسان، و زیستن و تاب آوردن چقدر سخت و دشوار و گاه ناممکن است حتی برای یک کودک 12 ساله.
علت خودکشی دختر ایلامی
گرچه رسانه ها علت خودکشی این دخترک را نداشتن لباس عید عنوان کرده اند اما غیرمنصفانه و ساده لوحانه خواهد بود اگر تصور کنیم دخترکی 12 ساله در اوج شور و سرمستی زندگی و در یکی از بهترین و شیرین ترین دوره های سنی خویش به جای در آغوش کشیدن عروسک اش، طناب دار را محکم در آغوش کشیده است.
زیستن این دخترک معصوم در رنج و فراموش شدگی رخ داد حال مگر مرگ او تلنگری بر پیکره انسانیت وارد آورد. ما در میان دو برهه حساس از تاریخ هجری قمری قرار گرفته ایم؛ جایی بین ولادت مهدی موعود (عج) تا شهادت جد گرانقدرش علی امیرالمومنین (ع). در هر دو این رویداد، پیامی نهفته است، این دو برهه نماد و تداعی گر ظلم ستیزی، مظلوم نوازی، ستاندن حق مظلوم از ظالم، شهادت، ایثار و فداکاری در راه حق و عدالت است.
آری علی(ع) مظهر عدالت، امروز هم چون شب های تنهایی خویش، سر در چاه مدینه می گریست در غم دخترک فقیری که مظلومانه جان سپرده است. علی(ع) همان امیرالمومنین پر صلابت و هیبت که دشمنان از مقابله با شمشیر برّانش و دوستان از مقابله با عدالت او هراسان بودند اگر امروز در عصر ما حاضر بود چه می گفت؟ اگر مهدی موعود در این زمانه می زیست چگونه چنین ظلمی را بر می تافت؟
اولین گام برای حمایت
شرایط زندگی این دختر خود حکایت از واقعیتی تلخ و دردناک دارد؛ واقعیتی از رنج و محرومیت. آنچه در این خبر کوتاه به بلندی فریاد می کشد و ضجه می زند فقر است. و این تنها حکایت این دختر 12 ساله نیست. بر اساس اعلام منابع رسمی کشور، استان ایلام به عنوان یکی از مناطق محروم و توسعه نیافته کشور از بیشترین میزان آمار خودکشی برخوردار است.
حال در شرایط بحرانی اپیدمی کرونا و از رونق افتادن کسب و کارها و رکود اقتصادی کشور، عواقب و تبعات پساکرونایی بیش از سایر استان ها، دامنگیر مناطق محروم کشور به ویژه استان ایلام خواهد شد. در این صورت وضعیت زندگی ساکنین این استان ها غیر قابل تصور خواهد بود. لذا شرایط موجود ایجاب می کند موسسات خیریه و حمایتی بیش از پیش و با عزم و اراده ملی پا به میدان گذاشته و هموطنان خود را پیش از آن که دیر شود نجات دهند.
موسسه خیریه دارالاکرام ضمن ابراز تألم بسیار از این واقعه و اظهار تاسف از این که به دلیل کمبود منابع مالی امکان پیشگیری از این رخداد پیش از این برای این موسسه فراهم نشده است، به منظور پیشگیری از اتفاقات مشابه، در اولین گام فرزند دیگری از این خانواده را تحت حمایت خانواده بزرگ دارالاکرام قرار خواهد داد تا وی از بورسیه تحصیلی و سایر خدمات موسسه بهره مند شود تا شاید قدری از درد و رنج این خانواده مظلوم کاسته شود.
با ما در به مهربانی همراه شوید تا به یاری شما کودکان کم برخوردار سرزمین مان را از بن بست فقر برهانیم:
