به چه کودکانی فاقد سرپرست موثر می گویند؟
ما در به مهربانی در حفظ منزلت و کرامت ذاتی انسانی می کوشیم و این تنها یک شعار مردم پسند نیست بلکه طبق منشور اخلاقی خویش به این اصل پایبندیم و در تمام مراحل از جذب تا حمایت، حتی ذره ای از این اصل عدول نکرده و در هر شرایطی خود را ملزم به رعایت آن می دانیم.
دانش آموزان ما را کودکان و نوجوانانی از مناطق دور افتاده و کم برخوردار تشکیل می دهند که از سرپرست موثر بی بهره اند و به دلیل مشکلات ناشی از این فقدان، در شرایط مالی و روحی نامناسبی به سر می برند.
1. کودکانی که پدران شان فوت کرده اند.
2. کودکانی که پدران شان به دلیل معلولیت یا بیماری های صعب العلاج از کارافتاده شده و از تامین معیشت و رفع نیازهای اقتصادی و روحی عاطفی خانواده خویش عاجزند.
3. کودکانی که پدران شان به دلایل مختلف هم چون اعتیاد یا سایر موارد متواری هستند و کودک تحت سرپرستی مادر یا اقوام نزدیک زندگی می کند.
4. کودکانی که والدین شان به دلیل اعتیاد پدر طلاق گرفته اند و کودک تحت سرپرستی مادر یا اقوام نزدیک زندگی می کند.
5. کودکانی که به دلایل مختلفی چون فوت والدین، طلاق و ازدواج مجدد والد یا والدین،تحت سرپرستی پدر یا مادر خود نبوده و با ناپدری، نامادری یا اقوام نزدیک زندگی می کنند.
واژگان و مفاهیم ممنوعه در به مهربانی
یکی از راهکارهای ما در حفظ کرامت انسانی، پرهیز از به کارگیری واژگانی است که علی رغم متداول و مصطلح بودن در جامعه، از به کار بستن آن ها به طور جدی خودداری می کنیم. حتی در استفاده از تصاویر یا طراحی های گرافیکی از به تصویر کشیدن تلویحی مضامینی که فقر و درماندگی را به اذهان متبادر می سازد، اجتناب می کنیم تا مبادا خدشه ای به کرامت و منزلت مددجویان مان وارد شود.
1. یتیم
2. فرزند طلاق
3. بدسرپرست
4. فقیر
5. بی بضاعت
6. محروم
7. معلول
در به مهربانی به جای یتیم، کودک بدسرپرست، طلاق، از عبارت فاقد سرپرست موثر؛ به جای فقیر، بی بضاعت و محروم، از واژه کم برخوردار؛ و به جای واژه معلول، از عبارت ناتوان جسمی استفاده می کنیم.
مشکلات کودکان کودکان فاقد سرپرست موثر
صرف نظر از این که ما این کودکان را چگونه خطاب می کنیم، بدیهی است که به دلیل شرایط موجود، امنیت مالی و روانی این کودکان در خانواده مخدوش شده و عدم رسیدگی و ادامه این روند می تواند به بروز انواع بیماری های روحی و جسمی و ترک تحصیل آنان بینجامد. کما این که کم نیستند دانش آموزانی که از سوء تغذیه، کم خونی، فقر آهن، بیماری های قلبی عروقی، تنفسی و هم چنین بیماری های روحی رنج می برند.
اما جای بسی شکرگزاری است که به همت حامیان و بانیان نیکوکار، دارالاکرام تاکنون توانسته است قدری از تألمات و دردهای جسمی و روحی این کودکان معصوم بکاهد و مسیر تحصیل را برای آنان هموار سازد تا دیگر هیچ کودکی در سرزمین ما به بهانه وضعیت نامناسب اقتصادی از تحصیل محروم نشود.
