وضعیت کودکان هر کشور، آیینه تمام نمای فردای آن کشور
شاید ذهن ها سریع برود به سمت این که، پس باید خوب به کودکان جامعه رسیدگی کرد، بهترین مهد کودک ها و مدارس را ایجاد کرد تا می توان باید تر و خشکشان کرد و آنقدر در خدمتشان بود که آب تو دلشان تکان نخورد!
ولی حقیقت این است که این کارها، خواسته ها و مسئولیت را باید بزرگترها بر عهده بگیرند، همان بزرگترهایی که مسئولیتشان را متاسفانه کسی بر عهده نمی گیرد!
آرزوهای رؤیایی در خصوص کودکان زمانی تحقق عینی می یابد که مربیان توانمند، مجرب و آسوده خاطری کنارشان باشند ، معلمانِ ممنونِ از زندگی و معیشت را در مدارس داشته باشند، استادانِ گرفتار در پیچ و خم زندگی به تورشان نیفتند، و بالآخره پدر و مادرانی را در کنار خود داشته باشند که شرمنده و خجالت زده فرزندانشان نباشند!
مقاله پیشنهادی : عدالت آموزشی برای تحصیل کودکان
با یک پارادوکس تربیتی آزار دهنده روبرو هستیم. کودکانی که باید فرداهایشان ساخته شود ، و بزرگترهایی که در امروزشان دست و پا می زنند.!
بررسی وضعیت کودکان در جوامع مختلف بیانگر یک نکته اساسی و مهم است و آن اینکه ؛ از متنِ خانواده نابسامان ، مدرسه ناتوان، دانشگاه سراسر استرس و جامعه ناسالم، کودکان آینده ساز بیرون نمی آیند.
مقاله پیشنهادی : بهترین راه برای بهبود جامعه نیکوکاری و آموزش.
بنابر این باید برای به آغوش کشیدن فرداهای بهتر، کلان تر و اساسی تر از چهارتا توصیه، نصیحت و راهبردهای رؤیایی فکر کرد.
اینجاست که بنده بعد از ده ها بار گوشزد به تعدادی از مسئولان و بی نتیجه بودن آن ، ناچار دوباره بر ضرورت، حیاتی و سرنوشت ساز بودنِ ، تهیه ، تعریف و تدوین ” استراتژی کلان و بلند مدت و اول و آخر دار ” در حوزه کشورداری تاکید می کنم. استراتژی ای که تمام شئونِ بنا و تثبیت توسعه در آن دیده شده باشد ، و خروجی آن جامعه توسعه یافته ، آباد ، امن و ایمانی باشد.
بی شک فقدان هر یک از مولفه های یاد شده، که در حقیقت پیش نیاز تربیتِ کودکان و نسل آینده ساز است ، می تواند فرداهای سخت و دشواری را رقم بزند.
مقاله پیشنهادی : بهترین راه های کمک به تحصیل کودکان
با توجه به روندی که در دهه های گذشته شاهد آن بوده ایم ،سمت ، سو و رویکردهای گرفتار آمده در باتلاق روزمرگیِ دولتمردان ، خلاء استراتژی ، حیف و میل ها ، نشتِ سرمایه های زیر زمینی و رو زمینی و شعله ور بودن آتش شومِ اختلافات نفسانی شوربختانه ما را به فرداهایی بهتر از امروز بشارت نمی دهد.
آسیب پذیرترین قشری که چوبِ این روند را می خورد ، متاسفانه کودکانِ امروز، یعنی بزرگانِ فردایند!
نگارنده: دکتر رضوی راد
