روز جهانی سلامت World Health Day
روز جهانی بهداشت و سلامت هر ساله در روز ۷ آوریل در جهان برگزار می شود. این روز بر تاسیس سازمان بهداشت جهانی(WHO) اشاره دارد و هدف از آن سوق دادن توجه جهانی به موضوع سلامت در سراسر جهان است.
سازمان بهداشت جهانی یا WHO هیئتی است که زیر نظر سازمان ملل فعالیت می کند و هدف آن مورد توجه قرار دادن مسایل و موارد اضطراری در حوزه سلامت در مقیاس جهانی است.
این مجموعه در روز ۷ آوریل سال ۱۹۴۸ تاسیس و در ژنو مستقر شد. سازمان بهداشت جهانی، جانشین سازمان بهداشت محسوب می شود. پیش از این سازمان بهداشت زیر مجموعه ای از مجمع سازمان ملل محسوب می شد.
از زمان تشکیل سازمان بهداشت جهانی، این سازمان نقش بسیار مهمی در هدایت توجه جهانی نسبت به موضوعات مهم در حوزه سلامت هم چون بیماری فلج اطفال، آبله، آبله مرغان و مواردی از این قبیل ایفا کرده است. این بیماری ها در گذشته در برخی کشورهای در حال توسعه به صورت اپیدمی شیوع یافته بود.
صرف نظر از موضوعات سلامت جهانی، این سازمان مسئولیت تهیه گزارش وضعیت بهداشت جهانی را نیز برعهده دارد. طی این گزارش وضعیت سلامت عمومی مردم جهان در اختیار کشورهای عضو سازمان ملل قرار می گیرد.
در سال ۱۹۴۸، طی اولین کنفرانس سازمان بهداشت جهانی در ژنو، درباره اختصاص یک روز به بهداشت جهانی تصمیم گیری شد. در این کنفرانس هدف بر آن بود به منظور بالا بردن میزان آگاهی مردم نسبت به مسایل و موضوعات سلامت و بهداشت، اولین بار روز جهانی بهداشت از سال ۱۹۵۰ به صورت هرساله برگزار شود. از آن تاریخ، سازمان بهداشت جهانی محورهای موضوعی مختلفی را برای این روز و هم چنین سایر ایام سال در نظر گرفته است
مهم ترین برنامه های سازمان بهداشت جهانی
۱. یکی از موثرترین محورهای موضوعی روز جهانی بهداشت، در سال ۱۹۹۵ به “ریشه کن نمودن جهانی فلج اطفال” اختصاص یافت. از آن زمان، سطح آگاهی مردم جهان نسبت به بیماری فلج اطفال به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است و اغلب بخش های جهان از این بیماری کشنده نجات یافته اند. بدترین مشکلات خانواده های نیازمند را اینجا ببینید.
۲. محورهای موضوعی مهم دیگری که سازمان بهداشت جهانی یک روز را به آن ها اختصاص داده است، روز ” بهداشت و سلامت مادری” در سال ۱۹۹۸
۳. ” بروز بیماری های عفونی” در سال ۱۹۹۷
۴. “جنبش سلامت” در سال ۲۰۰۲
۵. “امنیت سلامت جهانی” در سال ۲۰۰۷ و نمونه های دیگری از این قبیل است.
از آن جا که روز جهانی بهداشت با موضوعات بهداشت جهانی در ارتباط است، تمرکز این روز بر همین موضوع قرار گرفته است. صرف نظر از محور موضوعی این روز، سازمان بهداشت جهانی و سایر سازمان های ذی ربط، برنامه های متعددی را برای مدارس، کالج ها و سایر مراکز، تدارک دیده اند.
موسسات مختلف اعم از دولتی و غیر دولتی با سازمان دهی برنامه های انگیزشی، به افزایش آگاهی مردم درباره موضوعات بهداشتی در این روز کمک می کنند. دولت های مختلف نیز در زمینه موضوعات حوزه سلامت که باعث نگرانی و دغدغه جهانی است ، با تعهدات و حمایت های شان وارد عرصه می شوند.
در سال ۲۰۱۲، روز جهانی بهداشت بر موضوع “افزایش امید به زندگی” تمرکز یافت. بر اساس داده های سازمان بهداشت جهانی، سن جهان رو به فزونی است لذا تعبیه روش هایی که به افزایش امید به زندگی در سطح جهان کمک می کند، امری ضروری محسوب می شود.
محور موضوعی این روز در سال ۲۰۱۲، به ” تندرستی و سلامت بر سال های عمر می افزاید” اختصاص یافت. سازمان بهداشت جهانی با بهره گیری از این ایده در پی آن است تا با ترویج عادات سالم زندگی در بین مردم، به افزایش طول عمر آنان کمک نماید.
جامعه جهانی در مقابله با جنگی به نام کرونا
با شیوع و گسترش کرونا، جامعه جهانی در جنگی نابرابر محاصره شد. با آغاز این بیماری، افزایش آمار درگیری و مرگ و میر جهانیان را دچار رعب و وحشت کرد. کرونا تمامی ابعاد حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی را تحت الشعاع قرارداد و مرزها را بی محابا با سرعتی روزافزون درنوردید.
بدین ترتیب، کرونا با گذر از مرزها، به سرعت از اپیدمی به پاندمی تبدیل شد و سلامت و بهداشت جهانی را با تهدیدی جدی و خطرناک مواجه کرد. سرعت شیوع و گسترش این بیماری را هم چون سایر بیماری های مسری و واگیردار مانند طاعون، وبا، ابولا و سارس به تهدیدی غیرنظامی علیه سلامت و بهداشت جهانی بدل نمود.
طبق گزارشات برنامه صلح سازمان ملل متحد، عواملی چون فقر، بیماری های مسری و تخریب محیط زیست از جمله تهدیدهای اقتصادی و اجتماعی محسوب می شوند که می توانند صلح و امنیت را در سطحی جهانی به خطر بیندازند. در همین زمینه با شیوع ویروس کرونا، سازمان جهانی بهداشت که به عنوان متولی اصلی، نقشی کلیدی برعهده دارد، اعلام وضعیت اضطرار بین المللی کرد. به این معنا که تمام کشورهای جهان باید جهت پیشگیری، مبارزه و درمان های احتمالی از آمادگی های لازم برخوردار باشند.
مقررات بین المللی سلامت، دولت ها را به اعلام و گزارش بیماری های خاص و رخدادهای مهم سلامت ملزم کرد تا بتواند کشورهای درگیر را شناسایی و با هشدار به موقع به سایر کشورهای در معرض خطر، از سفر به این کشورها جلوگیری کند.
از سوی دیگر، با جهش یافتن مستمر این ویروس، و کمبود دسترسی به واکسن موثر و ارزان قیمت برای عموم مردم، محدودیت هایی چون قرنطینه خانگی اعمال و رعایت پروتکل های بهداشتی در سراسر جهان اجباری شد و از سفرهای داخلی و خارجی ممانعت به عمل آمد.
بدیهی است برای مقابله با این دشمن نامرئی چاره ای جز همکاری دولت ها و سازمان های بین المللی نیست. این همکاری ها از این حیث حائز اهمیت است که می تواند در هماهنگی و تسهیل اقداماتی که به منظور مقابله سریع با این بیماری صورت می گیرد ، بسیار مثمرثمر و کارآمد واقع شود و از کشتار جمعی در جهان پیشگیری کند.
